Hayır anlayamıyorum, bir anda değişiyor bütün dengeler.
Daha dün sevdiğin, anlaştığın insanlardan bir anda soğursun.
Daha önce beraber yapmaktan keyif aldığın şeyler artık senin için birer eziyet halini alır. Konuşmaktan keyif almazsın onunla bazen, paylaşımların azalır zamanla, işte kaçınılmaz sona yaklaşmaya başlarsın yavaştan. Belki küçük bir söz, davranış ya da bakıştır seni bu güne getiren, değiştiren belki çok önceleri de hissetmişsindir bu duyguları ama hep örtmüşsündür üstünü belki ben yanlış anladım, belki öyle demek istemedi, ya da amacı öyle değildi diye kandırmışsındır kendini tek arkadaşlığın bozulmasın diye. Arkadaşlık diyorum, dostluk değil. Zaten dostluk öyle bir şey değildir ki, affedicisindir dostlarına karşı, karşılık beklemezsin ondan, birkere dost oldun mu sonuna kadar dostsundur. Bilirsin dostunun eli her daim omuzundadır. Uzun süre görmesen de, konuşmasan da sanki daha dün konuşmuşsun gibi kaldığın yerden devam edersin. Kimse kimseye sitem etmez aramadın beni ya da hep ben seni arıyorum diye. Zaten dostluklar da kimin kimi aradığı önemli değildir. Bu yüzden de çok fazla dostum yoktur benim. Dostlarımın sayısı bir elimin beş parmağını geçmez. Arkadaşım ise çoktur onların bir kısmına dostum olmaları için fırsat tanırım ama, işte bazen yavan arkadaşlıklar dostluğa ulaşamadan kaybolup gidiyor yaşantımdan.
Herkese yaşamında kaybolmayan dostluklar, arkadaşlıklar diliyorum.
Haklısın
YanıtlaSil