Galiba artık sonbaharı seviyorum ben, çocukken hiç sevmezdim hep ilkbahar ya da yaz olsun isterdim. Sonbahar denilince içime sıkıntılar basardı, hiç güzel bir anı gelmezdi aklıma güzle ilgili. Gençken de sevmezdim bu mevsimi kıpır kıpır halime hiç yakışmazdı güz. Kış mevsimini severdim her daim ne de olsa ben kış çocuğuydum. İlkbahar dersen, adını duyduğum anda yüzümde gülümseme başlar, kuzular gelir aklıma yeni doğmuş, yeni canlanmaya başlamış doğa, havaya, toprağa,suya düşen cemre, ne çok üşürsün ne çok bunalırsın sıcaktan; güzeldir velhasıl ilkbahar her daim. Şu yaşıma geldiğimde ise bakıyorum ben eni konu seviyorum sonbaharı. Belki oğlumu sonbaharda dünyaya getirdiğim içindir. Belki bir sonbahar gününde evlendiğim içindir. Belki de o hazan yapraklarının renklerini sevdiğim içindir. Yazın o bunaltıcı uyutmayan gecelerinde ben hep sonbaharı özledim şöyle hafif bir rüzgarlarla birazcık ürperip pikeme sarınıp uyumanın nasıl keyifli olacağını hayal ettim.
Ama adı hep hüzün verir insana "sonbahar", başka başka sonbaharları çağrıştırır insanın kulağına "sonbahar". Her neyse ne seviyorum sonbaharı.
Hayatınızda hep baharlar olsun ama ilk ama son ......
Sevgiyle,
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilcan dostum, ben her daim sevdim bu mevsimi hüznünün yanında saklı duran neşesini, sessizliğinin yanında gizlenmiş konuşkanlığını... tüm tezatlarını... Boran'cım da bu mevsimin çocuğu benim gibi...ben hep sevdim bu mevsimi ve diğer tüm mevsimleri... sevginin eksik olmadığı günler dilerim sana,cü'ye ve Boran'a...
YanıtlaSilBende bu sene sevmeye başladım. Yaprakların düşüşünü izlemek iyi geliyor.
YanıtlaSil